مشکلات خواب در نوزادی و راه های مقابله با آن

مشکلات خواب و راهکارهای آن در نوزادی

چرا نوزادان مانند بزرگسالان نمی خوابند؟

نوزادان و بچه های الگوهای خواب کاملا متفاوتی دارند. عموما پدر و مادرها مشکلاتی در خواب کودکشان نقل می کنند از کمبود خواب، بیدار شدن های مکرر، شب ادراری و مسایل مشابه. در اینجا شایع ترین مشکلات خواب در سنین و مراحل مختلف و راهکارهای مربوط به آنها را خواهید یافت.

چرا بچه ها در طول شب نمی خوابند؟

هر بچه نیازهای خوابی متفاوتی دارد. الگو خواب و بیدار شدن هر نوزاد کاملا متفاوت از نوزاد دیگر است. الگو خواب نوزاد همزمان که بزرگ می شوند و با مسایل چون در آوردن دندان و یا بیماری روبرو می شود، تغییر می کنند. آن چیز که در همه بچه ها مشترک است، این است که الگو خواب بچه ها قطعا متفاوت از پدر و مادرشان است.

بزرگترهای در طول خواب از 4 یا 5 خواب مختلفی برخوردارند که هرکدام به طور متوسط 90 دقیقه طول می کشد. اما بچه ها دو نوع خواب را تجربه می کنند که شامل خواب فعال و خواب آرام هست. همچنین هر کدام از این نوع خواب ها کوتاه تر از 90 دقیقه بزرگتر ها می باشد. طبیعی است که افراد در بین این خواب ها بیدار شوند چیزی که نوزادان نیز انجام می دهند ولی پدر و مادر هر 90 دقیقه احتمال دارد در صورتیکه کودک هر ساعت این شرایط را دارد.

علاوه بر نکات بالا، این نکته را باید ذکر کرد که طول خواب برای بزرگترهای 8 ساعت است در حالیکه بریا نوزادان ی خواب کامل 2 الی 3 ساعت است. آنها علی رغم اینکه زیاد می خوابند(16 ساعت از 24 ساعت) ولی طول دوره خواب آنها کم می باشد. پس، بسیار طبیعی است که در ماه های اول آنها در طول شب مداوم بیدار شوند. خوشبختانه، بچه مادامی ه بزرگ می شوند الگوهای خوابشان نزدیکتر و نزدیکتر به بزرگسالان می شود. در حدود 6 ماهگی آنها قادرند 6 ساعت مدام بخوابند و اگر بیدار شوند وقفه های خوابشان کوتاه خواهد بود.

چکاری من می توانم انجام دهم تا کودکم بخوابد؟

مادری کردن یک مسئله کاملا شخصی است و راهکاری که برای یک کودک جواب می دهد شاید نتیجه ای برای کودک دیگر نداشته باشد. هر مادر با خلق و خوی بچه ­ی خود آشنا است. با این حال یک سری روش های که عموما جواب داده اند وجود دارد که در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم.

ازیک الگوی ثابت خواب پیروی کنید. بچه ها در حالتی که پیش بینی پذیر باشد رفتار را سریع فرا می گیرند و احساس امنیت می کنید. پیروی از یک الگو ثابت مثلا خوابیدن ساعت 11 هر شب و قبل از آن خوردن غذا و عوض کردن پوشاک می تواند بسیار کمک کننده باشد. انجام دادن این الگو به آنها کمک خواهد که پیش بینی کنند زمان خواب است. نکته مهم این است که این الگو را هرشب انجام دهید و به صورت یک قانون دربیاید.

در جای ثابت آنها را بگذارید. نوزادتان بعد از اینکه خوابید او را به صورت ثابت و به پشت بخوابانید. بعضی ها توصیه می کنید که در حین خوابیدن آنها را تکان دهید تا بخوابند ولی بعضی دیگر با این مخالفندو در چنین مواقعی به درون خودو غریزه تان رجوع کنید.

کم ترین تعامل با نوزاد. زمانیکه نصف شب نوزاد از خواب بیدار می شود سعی کنید کم ترین تعامل را با او داشته باشید طوری که آنها فکر نکنند شب موقع بازی است. او را بغل و شیر دهید ولی مکار دیگری که او فکر کند شب نیز مانند بقیه روز هنگام بازی است نکند. هم چنین کارهای مانند شیر دادن را در نور بسیار کم و اگر صحبتی با او می کنید با صدای آرام باشد.با این کار به مرور او خواهد فهمید که شب با روز متفاوت است.

غذای شبانه. بسیاری از مادران همزمان که بچه بزرگتر می شود تلاش می کنند که در طول روز به نوزداشان وعده های غذایی زیادی بدهند به امید که آنها در طول شب بخواید. این الگو با کاهش مدت زمان بین وعده های غذایی انجام می گیرد. این روش خوبی است ولی باید در نظر داشت که نباید بیش از نیاز کودک و فشاری به بچه وارد کند.

خستگی بیش از اندازه. خستگی عاملی است که به کودک کمک می کند در شب با کم ترین مزان بیدار شدن بخوابد. پس فعالیت بیشتر در طول روز به او کمک خواهد کرد که خوابی طولانی تر در شب داشته باشد.

منبع (mayoclinic)