خجالت کشیدن در کودک: راهکارها و علل

کودک و خجالتی بودن

مترجم: نیما شاهین فر (روانشناس)

قدم زدن بر لبه خجالت

برای مقابله و حل خجالتی بودن کودکمان ابتدا باید بدانیم خجالتی بودن چه زمانی مشکل ساز است. در ابتدا باید بگوییم که کمی کمرو بودن مسئله ندارد. اما اگر این کمرویی و خجالتی بودن باعث شود که کودک از  و موقعیت ها وتجربیات جدید لذتی نبرد و کارهای که واقعا دوست دارد را انجام ندهد، این احساس خجالت می تواند مشکل ساز شود. خجالتی بودن یک احساس ناراحتی است که باعث می شود کودک فرصت ها را از دست بدهید.

خوشبختانه، والدین نگران می توانند به کودک خجالتی خود کمک کنند تا احساس راحتی داشته باشد. گرچه شاید روش ها باهم متفاوت باشد ولی هر بچه ای نیازمند فضا و زمان کافی برای یادگیری مهارت های مقابله می باشد.

چرا فرزندم خجالتی است؟

آیا خجالتی بودن چیزی است که ما با آن به دنیا می آییم یا رفتار آموخته شده است؟ تقریبا، جواب هر دو مورد است. تحقیقات دانشمندان دا درانشگاه هاروارد، نشان داد، کودکانی که از نزدیک شدن به اشیا ناآشنا بیزار بودند و در 21 ماهگی شروع به حرف زدن با افراد غریبه کردن، آنها 12 سالگی نیز همچنان کم رو و خجالتی بودند. شایان ذکر است که در این تحقیق همچنین نشان داده شد که درصد کمی از کودکان به طور مداوم خجالتی یا معاشرتی بودند. به طور عمومی، خجالتی یا معاشرتی بودن کودک بسته به موقعیت داشت. به طور خلاصه، خجالتی بودن محصول رفتار و ژنتیک می باشد.

آیا فرزندم خجالتی است یا این مرحله ای رشد و یا مشکل دیگری است؟

 بسیاری ار کودکان در مرحله ای از زندگی احساس خجالتی بودن دارند و با این اوصاف چه زمانی می تواند گفت بچه خجالتی است. قبل از دانستن این موضوع به مسایل زیر توجه کنید.

اضطراب از غریبه و اضطراب جدایی می تواند رفتار خجالتی بودن را ایجاد کند، اما یک بچه صرفا خجالتی در حضور بعضی ها محتاط و بعضی ها دیگر معاشرتی نخواهد بود و در هنگام جدایی از مادر احساس ناراحتی شدید نخواهد کرد. همچنین کودک خجالتی کمتر راغب به بدست آوردن اسباب بازی جدید خواهد بود و همچنان که بزرگتر می شود بیشتر محتاط تر خواهد شد.

در مورد خجالتی بودن باید به دنبال سه مسئله باشید:

• رفتار: عدم ارتباط چشمی، پایین بودن سر، پشت مادر قایم شدن.
• علایم جسمی اضطراب: تپش قلب، رنگ صورت قرمز، گریه و زاری
• احساسات و تفکر: بچه بزرگ خواهند گفت که احساس می کنم همه به من نگاه می کنند یا من نمی دانم اصلا چه باید بگویم. این احساسات انگار همیشگی و تمام شدنی نیستند.

ما به عنوان والدین چیکار برای کمک به کودک خجالتی مان می توانیم بکنیم.

بعضی از والدین می پندارند که بهترین کار این است که این رفتار او را قبول کنیم و فرزندمان را به عنوان یک انسان خجالتی بپذیریم. بعضی دیگر از والدین کودکان را تشویق به ارتباط در موقعیت های اجتماعی می کنند. به طور اجمالی، بهترین راه تلفیق حمایت و تشویق است. هدف نهایی از بین بردن خجالت بودن نیست بلکه کمک به کودک برای کار کردن در درون بافت شخصیت خودش است برای اینکه کاری را که دوست دارد بتواند انجام دهد. بعضی از تکنیک های کارساز عبارتند از:

• به او راه را نشان دهید: در پارک خانواده دیگر مشغول بازی کردن هستند یا در حال صحبت، شما می توانید به همراه کودکتان به آنها بپوندید تا آنها از شما یاد بگیرند. در موقعیت های مختلف به آنها اینگونه آموزش دهید زیرا شما الگوی آنها هستید.
• مراحلی تنظیم کنید: کل خانواده و دوستان را تشویق به کمک کردن به کودک کنید. به آنها بگوید که کودک شما خجالتی است. از آنها بخواهید مه زمان بدهند تا او با آنها گرم شود در همان حالی که دوستانات کودک را تشویق به مشارکت می کنند
• نقطه تعادل را پیدا کنید: دمای اجتماعی کودکتان را پیدا کنید. شما نمی خواهید که کودکتان را از تمام موقعیت های ناخوشایند حذف کنید. مقابله با اضطراب بخشی از زندگی است. اگر در مهمانی دو ساعت است که او هنوز از پیش شما نرفته است به او کمک کنید و یاد بدهید که چه جملات و کلماتی را بگوید تا با دوستانش شروع به بازی کند.
• به کودکتان کمک کنید تا نقاط قوتش را بیابد: هر کودک علی رغم ضعف هایش، نقاط قوت و مثبتی دارد که اغلب از آنها غافل هست. با گوشزد کردن و بزرگ کردن نقاط قوت به او کمک خواهید کرد تا با اعتماد به نفس بیشتری در موقعیت های جدید عمل کند. همچنان به او این نکته را گوشزد خواهید کرد که شما می خواهید از نقاط قوتش در موقعیت های جدید استفاده کند نه اینکه تغییر کند.

پرسشی دارید؟ کلیک کنید